Bonaire

Het carnaval op Bonaire is één groot feest. In tegenstelling tot in Nederland is het een feest van ‘slechts’ een dag, maar dan gaat het wel los. Inclusief een heuse optocht, veel livemuziek en drank. De lokale bewoners kleden zich erg kleurrijk, je kijkt je ogen uit. Het is een feest waar je als toerist zo aan kunt sluiten en mee kunt doen. De drukste plek is logischerwijs Kralendijk, al staat ook Rincon bekend als gezellige feestplek. Wie dit spektakel in februari mee wil maken moet wel vroeg zijn vliegticket en hotel boeken, want het loopt in deze week erg snel vol.

Bonaire telt diverse grotten, die bijna allemaal kunnen worden verkend. Neem je snorkel of duikbril mee en stap het water in. Je hebt kans een vis of een garnaal tegen te komen, die zich helemaal hebben aangepast aan de donkere omstandigheden. Neem wel goede schoenen mee, aangezien de rotsen scherp kunnen zijn.

De flamingo’s zijn waarschijnlijk de meest beroemde inwoners van Bonaire. Je kunt ze hier op twee (en met geluk op meerdere) plekken tegen komen. Beroemd is Pekelmeer in het zuiden van het eiland waar je ze redelijk dichtbij kunt benaderen. En waar de vogels ook broeden. Ze zoeken vaak voedsel in het Goto-meer, maar hier zijn ze vaak op een grotere afstand te zien. De lora is moeilijker te vinden, daarvoor heb je een goede gids nodig. Je trekt Washington Slagbaai NP in om te zoeken naar het vogelleven, tevens krijg je nog veel meer fauna en flora te zien. En te horen, zodat je snapt wat je ziet.

De Hilma Hooker is een schip met een verleden. In 1951 werd ze gebouwd op een Nederlandse scheepswerf, haar naam was toen MS Midsland. Van alles werd veroverd en volgens geruchten zelfs wapens en mensen. In 1984 kreeg het schip bij Bonaire problemen met de stuurinrichting. Al snel bleek ze 11.000 kilo marihuana in haar kiel te hebben. Op verzoek van de lokaal beroemde Captain Don werd het schip boven een koraalrif afgezonken. Tegenwoordig is het één favoriete duikplek, waar je talloze koralen en vissen kunt zien die inmiddels leven op en in het schip.

Het is een bijzondere ervaring: je rijdt met je paard de branding in. Net zover dat het dier kan staan en lekker door het water banjert. En met de warme temperaturen is het een lekkere afkoeling voor beiden na een tocht over land. Let op de reactie van het paard, dat zichtbaar geniet.

De Brandaris in het Washington Slagbaai National Park is de hoogste berg op Bonaire. Ook al is het slechts 241 meter, het uitzicht geeft een goed beeld van het Caribische eiland. En bij heel mooi weer kun je zelfs de ‘Christoffelberg’ op Curaçao zien. En mogelijk zelfs de bergen van Venezuela.

De Caquetío-indianen hebben bewijzen van hun aanwezigheid achter gelaten. In ondiepe grotten hebben ze ongeveer 500 jaar geleden hun tekeningen aan de rotsen toevertrouwd. Wetenschappers denken dat de tekeningen gemaakt zijn vanuit een religieuze gedachte. Probeer de schildpadden en de slang te vinden die hier getekend zijn. De grotten met tekeningen liggen op diverse plaatsen als Spelonk, Onima, Ceru Pungi en Ceru Crita-Cabai. Die van Boca Onima aan de oostkust van Bonaire zijn het best toegankelijk.

Pedellen in een kajak kan hier op diverse plaatsen. Wie de belangrijke functie van mangroven wil ervaren kan in Lac Bay of Klein Bonaire rond peddelen. En zien waarom het de ‘kraamkamer’ wordt genoemd. Dit kan met of zonder een gids. Het is ook mogelijk langs de westkust te varen en het landschap vanaf zee te zien. Je kunt de koraalriffen volgen en zien hoe ze om de kust liggen gedrapeerd. En onder je kleurt het van de vissen. De meeste hotels bieden kajaktours aan, vraag er naar. De beste tijd om te gaan is in de vroege ochtend, dan kun je ook nog veel vogels tegen komen.

Het stof moet je vooral achterlaten en zeker niet ophappen. Mountainbiking in bijvoorbeeld Washington Slagbaai NP is een echte ervaring door de vele cactussen, het dorre landschap en de ruige rotsen die eindigen in de zee. Ideaal voor wie wat energie over heeft, of voor wie zijn eigen plan wil trekken. Je kunt ook met een gids op stap, zodat je niet voorbij trapt aan de mooiste plekjes.

Jibe City is een relatief nieuwe plek om te surfen op Bonaire, waar je alle kneepjes kunt leren. Lac Bay is al langere tijd beroemd bij windsurfers. De condities van deze inham bij Bonaire zijn ideaal om de wind te vangen. Je kunt hier kennis maken met de sport, maar ook zelf met je plank al vroeg in de ochtend het water op. En kijk goed om je heen, want de mangroven, het heldere water en de rest van het uitzicht vergeet je niet snel. Volgens veel windsurfers is het zelfs één van de mooiste plekken ter wereld.

Sorobon is beroemd bij windsurfers en strandliefhebbers. Het witte zand, de passaatwind en het uitzicht zorgen voor een rustige sfeer. Het meest bijzonder is de zonsopkomst. Wees er vroeg bij en neem wat ontbijt mee, ga zitten op het zand en wacht. Na de zonsopkomst kan je hier overigens ook goed snorkelen. En bijvoorbeeld de vele vissen voeren met een sneetje overgebleven brood. Of klim op een surfplank.

Het Rooi Lamoenchi Natuurreservaat biedt een kijkje in het plantageverleden van Bonaire. Deze oude plantage werd gebruikt voor de verbouw van aloë vera. Onder meer de diverse planten die werden gebruikt zijn hier te zien, als ook de teeltmethodes. Ook zijn de restanten van de oude slavenmuur te zien en het plantagegebouw. Verder zijn er ook antieke gereedschappen, meubels, andere familiebezittingen en de overblijfselen van een handgemaakte dam uit 1908 te vinden. En dat allemaal in het ruige landschap van Bonaire, net ten oosten van Kralendijk. Bezoek kan alleen op afspraak, dus neem vooraf contact op.

De groene leguaan is bij geboorte felgroen, maar wordt naarmate het dier ouder wordt fletser van kleur. Het dier wordt hier nog geregeld gezien, maar hun aantallen lopen terug. Onder meer ook omdat het dier op veel Caribische eilanden wordt gegeten. Je kunt dit dier overal tegen komen, maar de beste mogelijkheid heb je in Washington Slagbaai NP.

De Bonaire anole is een bijzondere hagedis, aangezien hij alleen hier voorkomt. Het dier is niet makkelijk te herkennen aangezien hij dezelfde kleuren als de bruine takken van struiken heeft. Dit dier is meestal vroeg in de ochtend en in de namiddag actief en wordt geregeld in Washington Slagbaai NP gezien. Al moet je er wel even naar zoeken.

De blausana is een opvallend groen tot blauwgroen gekleurde hagedis. Naarmate ze ouder worden verandert de blauwe kleur van het mannetje in turqouise. Dan hebben ze ook veel lichte stippen op hun lichaam. Op Bonaire kun je ze overal tegen komen.

Het eiland is van oorsprong vulkanisch. En werd zo’n 100 miljoen jaar geleden omhoog gedrukt. In het noordwesten zijn zoutpannen te zien. Gedurende de eeuwen, met name tijdens de diverse IJstijden is de zeespiegel vaak gestegen en gedaald. Het water verdroogde, waardoor het zout achter bleef.

Bonaire heeft niet alleen een ruig landschap, maar ook een ruig verleden. Wetenschappers hebben kunnen achterhalen dat de eerste bewoners vanaf Venezuela het eiland bereikten. Rotstekeningen in de buurt van het dorp Onima tonen aan dat de Caquetío-indianen (ook wel bekend als Arawak-indianen) hier rond het jaar 1000 zijn gearriveerd. Waarschijnlijk zetten de Spanjaarden Alonso de Ojeda en Amerigo Vespucci in 1499 als eerste Europeanen hier voet aan wal.

De Spanjaarden zoeken naar goud, maar vinden niets. Door de droogte is ook de landbouw onmogelijk. De Spanjaarden noemen Aruba, Bonaire en Curaçao ‘Islas Inútiles’ oftewel ‘nutteloze eilanden’. Veeteelt is een laatste redmiddel, de huidige ezels en geiten zijn dan ook nazaten van de hier uitgezette dieren. De indianen worden afgevoerd naar Hispaniola om als slaven op de plantages te werken.

Bonaire wordt een vrijbuiterseiland, een veilige plek voor ontsnapte slaven en veroordeelden. Die zich met name in Rincon vestigen. Het blijft lang stil, totdat Nederland in 1633 het eiland op Spanje verovert. Wouter van Twiller, gouverneur van de nieuwe Nederlanden laat slaven uit Suriname over komen om onder meer zout te winnen in de meertjes op Bonaire.

De slavenhutjes bij de zoutpannen zijn nu nog stille getuigen. In 1863 wordt de slavernij afgeschaft. Tot twee keer toe verovert Groot- Brittannië het eiland. Ook al worden de eilanden in 1816 definitief aan Nederland toegewezen, het is reden voor Nederland om Fort Oranje in Kralendijk te bouwen.

Tegenwoordig behoort Bonaire tot de Nederlandse Antillen. Het eiland heeft bij de vakantiegangers een geheel eigen status. En wordt zelfs gezien als een van de mooiste eilanden in de Cariben. Het is een ideaal vakantie-eiland voor zon- en natuurliefhebbers. Waar de natuur zich goed heeft ontwikkeld. 

De helderheid van het water is hier het gehele jaar goed. De reden hiervoor is simpel, als een regenbui het eiland bereikt wordt het direct naar zee geloodst, dus zonder vervuiling door bijvoorbeeld zand of stenen.

Wie de voortplanting van het koraal wil zien, moet in september of oktober gaan. Het hangt af van de volle maan, dus check vooraf wat de beste week is om te gaan. Hou wel rekening met een grotere drukte aan toeristen.

Wat watertemperatuur betreft is januari tot oktober de beste tijd. Daarna kunnen orkanen voor problemen zorgen, zowel op land als voor duikers.