Bryce Canyon

Als je dit natuurgebied voor het eerst ziet is het letterlijk adembenemend. Denk aan duizenden pilaren van rode en oranje steen die boven felgroene dennenbomen uit tornen. Sommigen netjes in een rij, anderen kriskras door elkaar. En (vaak) als toegift: een felblauwe lucht. Dit bizarre landschap is geschapen voor ansichtkaarten en posters. Het is een perfecte plek om foto’s en video's te maken natuurlijk.

Bryce Canyon is wonderlijk. Het is een berg stenen, en (ondanks de naam) eigenlijk geen echte kloof. Het lijkt meer op een rij amfitheaters met duizenden bizarre rotsformaties. Maar deze plek is wel echt uniek op aarde.

Weinig mensen weten dat Bryce ooit een immense binnenzee was. Wie Bryce Canyon in Utah voor het eerst ziet heeft moeite te bevatten dat dit echt is. De felrode en oranje kleuren overheersen, terwijl grillig gevormde rotsformaties het landschap domineren. Waar je je als mens klein voelt. Zeker als je de geschiedenis kent.

Ik ben twee keer in Bryce Canyon geweest. De eerste keer was in het voorjaar. En later nog een keer in de winter met sneeuw. Dit zijn mijn beste tips. De beste tips is: neem de tijd voor deze plek. Het is meer dan de moeite waard.

Fairyland Canyon is een heus sprookjesland. Hier kun je goed zien waarom de Paiute-indianen dachten dat de hoodoos in feite versteende mensen waren. Rij in rij staan ze naast elkaar, soms opvallend dicht bij het uitkijkpunt. En dat allemaal door het unieke samenspel van wind en regen, eeuwenlang. Fairyland Canyon ligt in het noordelijke deel van het park, aan de hoofdroute.

Bryce Point is misschien wel het meest populair onder bezoekers. Dit is een goed punt om het bizarre landschap in al zijn grootsheid te ervaren. Hier zie je het amfitheater, zoals het vaak wordt genoemd, in volle glorie. Met talloze kleurschakeringen die wisselen als het weer verandert en opvallend rechte rijen bomen die tussen de rotsen groeien. Dit is dus een goede plek om bijvoorbeeld in de ochtend en de namiddag te bezoeken. Dan zie je de verschillen goed.

Inspiration Point laat goed de verschillende kleuren zien die de rotsen in Bryce Canyon aannemen. Zeker in de vroege ochtend of de late namiddag. In drie lagen staan hier de rotsen achter elkaar, die allemaal van kleur verschillen. De laagste zijn bijna roze, terwijl de hoger gelegen rotsen bijna wit zijn.

Dit uitkijkpunt biedt één van de beste vergezichten in het park. Vanaf Sunrise Point kijk je zelfs over de grens van het park, want op de achtergrond zijn de Pink Cliffs zichtbaar. En kun je tevens goed zien hoe dennenbomen zich vast klampen aan de rotsen en het zand. Soms liggen hun wortels bloot door de erosie. Het geeft aan hoe moeilijk het hier is voor bomen om te groeien. En zoals de naam al zegt, de zonsopgang hier is meer dan de moeite waard.

De naam van Sunset Point zegt het al, dit is een goede plek om de zonsondergang te zien. Maar deze plek is niet alleen de moeite waard als de zon onder gaat. Hier zijn de verschillende kleuren van de rotsen goed te zien. Op deze plek bevindt zich ook een van de meest beroemde rotsen: Thor’s hammer. Deze eenzame rots steekt ver boven de anderen uit. En ja, hij lijkt met een beetje inbeelding op een gigantische hamer. Tezamen met Sunrise Point en Bryce Point kijk je uit over Bryce’s Amfitheater, een immens decor van hoodoos en bomen.

Als je dit natuurgebied goed wilt ontdekken heb je meerdere dagen nodig. Zeker als je wilt gaan wandelen. Ik heb net buiten het park geslapen, zodat ik de volgende dag vroeg op pad kon. Wat heerlijk is. Je vindt in de nabije omgeving diverse goede hotels, goedkope hostels, vakantiewoningen an zelfs appartementen. Deze kun je eenvoudig online boeken. Wees er wel op tijd bij, Bryce Canyon is ongekend populair. Hierdoor zijn veel hotels vaak volgeboekt.

Bekijk de leukste accommodaties

Vreemd genoeg staat dit uitkijkpunt (en niet Sunset Point) te boek als de beste plek om de zon onder te zien gaan. De reden is simpel, dit is de enige plek waar de laatste zonnestralen de hoodoos bereiken. De rest van het park ligt dan allang in de schaduw.

Een van de minst bekende uitkijkpunten van Bryce Canyon is Mossy Cave. Wat opmerkelijk is. Want hier sta je tussen de vele vreemde rotspartijen, zonder dat je daarvoor een steil pad naar beneden af moet. In de rest van het park is dit toch echt het geval. 

Mossy Cave ligt in het noorden van het park aan Highway 12 en is eenvoudig te bereiken. De naam komt van een grot met mos, waar grofweg van oktober tot mei een kleine waterval is te zien. Deze heeft de naam Ditch Falls. Hier kun je eenvoudig een wandeling maken en alles van dichtbij bekijken.

Swamp Canyon is een opmerkelijk deel van het park. Het is extreem nat vergeleken bij de rest van het gebied. In deze smalle kloof lopen twee kreken die zelfs een plek bieden aan salamanders en talloze zangvogels. Ook de plantenwereld is anders dan in de rest van het park. Ideaal voor een verkenningstocht.

Dit uitkijkpunt toont met name het omliggende gebied van Bryce. Oftewel, hier kun je goed zien hoe het landschap langzaam overgaat in bos. Soms is het niet eenvoudig te snappen waarom op sommige plekken bossen groeien en iets verderop een rij pilaren staan. Je kunt hier, bij helder weer, kilometers ver kijken.

De Natural Bridge is één van de zeven natuurlijke bogen die Bryce telt. En de meest indrukwekkende. Het is, ondanks de Engelse naam, geen brug, maar het resultaat van extreme erosie van een immens rotsblok. Het water wordt hier als het ware door de kloof geleid, waardoor de erosie ondertussen gewoon doorgaat. Ooit zal deze boog instorten.

Ook in Aqua Canyon kun je de werking van erosie in optima forma zien. Het landschap vol hoodoos’is bijna verdwenen, op twee volhouders na. The Hunter en The Rabbit staan nog fier in het verder bijna verlaten landschap. De rotsen kregen deze namen ooit omdat ze leken op jagers en een konijn, maar door wind en regen is daar inmiddels niets meer van te zien. Waardoor veel rotsformaties tegenwoordig geen naam meer krijgen.

Zowel Rainbow Point als Yovimba Point zijn uitkijkpunten. Ze bevinden zich in het uiterste zuiden van het park en worden vaak overgeslagen door de toeristen. Terwijl hier goed te zien is hoe Bryce Canyon ontstaat uit het omliggende rotsplateau. En je kunt hier ook zien hoe de rand van het plateau inmiddels is verworden tot hoodoos. In allerlei tinten. Ook kun je onder meer Pink Cliffs en Grey Cliffs zien die net buiten het park liggen.

In de Ponderosa Canyon is goed te zien dat de natuur probeert elk stukje grond te benutten. Daar waar het mogelijk is groeien bomen op kleine stukjes rots. Maar op talloze plekken zijn de rotsen te steil voor enig leven. Wat voor een dramatisch landschap zorgt. Ook deze kloof ligt in het zuidelijke deel van Bryce Canyon.

Om dit natuurgebied optimaal te beleven moet je gaan wandelen. Er zijn diverse wandelroutes om te kiezen. Sterker nog, er is keuze genoeg.

De Rim Trail is de meest populaire wandeling. Deze voert langs de meeste uitkijkpunten. Met onderweg talloze uitkijkpunten om even te stoppen. Maar maak niet te veel foto’s, want je krijgt nog heel veel te zien. 

Bryce Canyon is Amerikaans ingericht. Oftewel, bezoekers kunnen vrijwel het gehele park bereiken met de auto, om daarna naar een uitkijkpunt te lopen. De enige weg (30 km lang) ligt bovenop de bergpas op zo’n 2.400 tot 2.800 meter hoogte. Wie met de auto komt ziet de kleuren wisselen, zeker als de weersomstandigheden ook nog veranderen. 

De mens heeft hier geprobeerd te wonen. Eerst de indianen voor wie het gebied ook een heilige status had. Later de blanken. Tegenwoordig is het vooral de toerist die het bijzondere gebied steeds beter weet te vinden.

De afgelopen decennia is Bryce Canyon uitgegroeid tot één van de populairste parken van de VS. Opmerkelijk is echter dat de meeste toeristen alleen de diverse uitkijkpunten bezoeken, opvallend weinig mensen duiken het gebied te voet in. Terwijl Bryce (zoals het vaak liefkozend wordt genoemd) talloze mogelijkheden heeft om het echt te leren kennen, in plaats van op de Amerikaanse relaxte manier.

De oorsprong van het hele gebied is bijzonder. Geologen zijn van mening dat dit deel van Amerika meer dan 100 miljoen jaar geleden ooit een immense binnenzee was, waar tevens diverse rivieren in uitmondden. Het water had in die tijd vrij spel; waardoor zand, bezinksel en kalk op de zeebodem spoelden. En dat in een gebied dat tegenwoordig op een hoogte van 2.400 tot 2.800 meter ligt.

Uit de zeebodem van toen zijn de rotsen van het Bryce van nu verrezen. Toen de diverse bergplateaus begonnen te schuiven werd dit deel omhoog gedrukt. Wind, regen, sneeuw en ijs hebben over de miljoenen jaren de tientallen lagen zandsteen, kalksteen en onderliggende leistenen zo gebeeldhouwd dat het bijna surrealistisch is.

Met name water speelt een belangrijke rol in Bryce Canyon. Elke dag sijpelt smeltwater in de poreuze bodem. Gedurende de nacht bevriest dit water en zet het uit. Hierdoor brokkelen geregeld stukken rots af. Met het resultaat dat je nu ziet.

Bryce Canyon wordt vooral bezocht vanwege het landschap, maar dit landschap kon niet ontstaan zonder de diverse soorten bomen die hier groeien. De gele den (of pinus ponderosa) overheerst in het landschap. Hij kan wel veertig meter hoog worden. Ook de Douglasspar is er veel te zien. Deze kan wel 60 meter hoog worden. Dat is nog niets vergeleken bij de sequioa of mammoetboom, waarvan ook enkele exemplaren in het park staan. 

Bijzonder is de Pinus longaeva, in het Nederlands vertaald als ‘langlevende den’. Volgens onderzoekers is bewezen dat deze kleine den de oudste bomen op aarde zijn. De huidige leeftijd van de oudste boom (niet in Bryce) bedraagt bijna 4800 jaar. Op diverse plekken in Bryce staan bomen die meerdere duizenden jaren oud zijn.

In het park zijn overigens 59 soorten zoogdieren geteld, met soorten als eland, zwarte beer, poema, coyote, muildierhert en diverse soorten marmotten en grondeekhoorns. Waaronder de bijna uitgestorven Utahprairiehond. 

De Utahprairiehond is één van de vijf soorten prairiehonden die in de Verenigde Staten leven. Dit dier wordt zwaar bedreigd, omdat hij slechts in een klein deel van Utah voorkomt. Deze dieren leven in groepen en bouwen ondergrondse steden, met name in graslanden. Bryce Canyon is één van de beste plekken om dit dier te zien. Dat kan bijvoorbeeld in het noordelijke deel van het park. Wie daar in de zomer goed uitkijkt over de graslanden kan deze dieren met elkaar zien spelen. In de winter zul je ze niet zien, aangezien deze soort overwintert in een hol.

De mantelgrondeekhoorn is één van de weinige dieren die je in Bryce Canyon eenvoudig kunt zien. Deze bezige bijtjes zie je vaak van boom tot boom rennen. En laten zich graag door mensen voeren op bijvoorbeeld campings. Ze zijn te herkennen aan de witte en zwarte strepen op hun rug, die niet doorlopen op hun kop. Wat bij de ook hier levende wangzakeekhoorns (die daar de Amerikanen chipmunks worden genoemd) wel zo is. Het menu van mantelgrondeekhoorns bestaat uit paddenstoelen, noten, zaden, maar ook insecten en eieren.

Overigens behoort Bryce Canyon tot hetzelfde immense rotsplateau waar ook Grand Canyon en Zion toe behoren. Wat de ‘Grand Staircase’ wordt genoemd. Opmerkelijk is dat elk park een verschillende fase in het immense erosieproces laat zien. Bryce is de jongste, terwijl Zion al miljoenen jaren ouder is, terwijl Grand Canyon laat zien wat er gebeurt als het proces verder door gaat.

Bryce Canyon wordt meestal via een rondreis bezocht per auto of camper. Waarbij ook andere nationale parken in het westen van de VS worden aangedaan. En ja, dit park hoort op je Bucket List te staan.