Grand Canyon

Deze immense kloof heeft een bijzondere geschiedenis. Het was ooit een gigantische binnenzee. Alles wat je ziet is het materiaal dat ooit op de zeebodem kwam te liggen. De Grand Canyon is imposant, indrukwekkend en vooral fraai. Helaas nemen de meeste mensen te weinig tijd voor dit natuurspektakel. Je kunt hier enkele dagen blijven. Bijvoorbeeld om te wandelen in het unieke landschap.

 Net als op veel plaatsen in de wereld zorgt de stroming van een rivier (in dit geval de Colorado-rivier) voor erosie, maar in de Grand Canyon zijn het vooral onweersbuien die het immense landschap creëren. De cijfers van dit natuurmonument zijn indrukwekkend. Deze kloof is 466 kilometer lang. De breedte van deze immense kloof varieert van ruim 6 tot bijna 29 kilometer. De maximale hoogte is bijna 2.000 meter, op de meeste plekken is het zo’n 1.600 meter.

De zuidkant is de meest populaire kant van de Grand Canyon. En dus ook de drukste. Met name Grand Canyon Village is erg toeristisch; je kunt er met de auto letterlijk tot aan de rand van de kloof rijden. Er zijn talloze uitkijkpunten die je wandelend (en met de auto) kunt bereiken.

De South Rim is het vertrekpunt voor talloze wandelingen. Je hebt een grote keuze. Het beste kun je naar het bezoekerscentrum gaan om daar de meest recente informatie te krijgen. Ik ging in de middag, zodat ik de volgende dag vroeg op pad kon. met eerst de zonsopgang vanaf diverse uitkijkpunten, om daarna de kloof in te wandelen.

De Desert View Watchtower is een replica van een oude indianentoren uit in 1932. Hij staat in het oosten van het park. Door de locatie biedt het een bijzonder zicht van de Grand Canyon en the Painted Desert in de verte. Deze ongeveer 25 meter hoge toren is het hoogste punt van de zuidkant van de kloof.

De noordkant van de Grand Canyon is veel rustiger, hier komt slechts 10 procent van alle bezoekers. Terwijl de uitzichten vanaf deze kant (volgens velen) veel dramatischer zijn. De kloof is aan deze kant overigens ook 300 meter hoger. De faciliteiten zijn er beperkt en het aantal activiteiten ook. Ideaal voor wie rust wil. Dit deel is buiten het seizoen (van half mei tot half oktober) niet toegankelijk vanwege het klimaat.

Toroweap Overlook is één van de minst bekende uitkijkpunten. De reden daarvan is simpel: Toroweap ligt in het uiterste westen van het park aan de North Rim. En het ligt dus ver weg van de toeristische routes. Dit deel van de kloof wordt omringd door opvallend steile wanden. Hier wordt het toerisme bewust beperkt gehouden, zodat de beleving optimaal is. Het nabijgelegen Tuweep is ook een uitkijkpunt, maar minder spectaculair.

Elke bus stopt bij Mather Point. Deze grote rots is daardoor vaak overvol. Maar het is ook een van de beste plekken voor een spectaculaire zonsopgang. Waarbij de zon langzaam het binnenste van de kloof verlicht. Je ziet de schaduwen over de heuvels glijden. Als het weer meewerkt natuurlijk. Ik was hier in de vroege, en vooral koude ochtend en keek mijn ogen uit. Het vroege opstaan was meer dan de moeite waard.

Wie niet wil lopen kan ook met de auto naar de bodem van de kloof. Vanaf de Hualapai Lodge leidt de enige weg naar de bodem van de kloof. Op de 30 kilometer lange Diamond Creek Road kun je goed zien hoe Moeder Natuur de immense kloof heeft gevormd. De lodge ligt aan de beroemde Route 66 in het westen van de Grand Canyon.

De Colorado-rivier is een van de meest beroemde rivieren van de VS. Hij is ruim 2.300 kilometer lang en ontspringt in de Rocky Mountains. Hij eindigt in de Golf van Californië. En deze rivier is de belangrijkste beeldhouwer in de Grand Canyon. De rivier wringt zich een weg door de kloof en zorgt er voor dat de Grand Canyon feitelijk steeds ietsje dieper wordt. 

Als je de kloof in loopt kun je aan de over van de rivier staan. Met links en rechts de steilen wanden van de Grand Canyon. Het was een van de meest bijzondere uitzichten die in mijn leven heb gehad.

Ik heb meerdere nachten doorgebracht in het zuidelijke deel van de Grand Canyon. Dit was zowel op campings in het park als in kleinschalige hotels in de omgeving. Hierdoor kon ik lekker vroeg op pad. Je kunt de hotels eenvoudig online boeken, je kunt zo vaak ook relatief makkelijk annuleren. Wees er wel op tijd bij, want dit is een zeer populaire regio. De meeste hotels zijn dan ook geregeld vol geboekt.   

Bekijk de leukste accommodaties

De Colorado-rivier staat bij rafting-junkies bekend als een ‘beest’. De rivier kent veel Class IV stroomversnellingen en sommige zijn zelfs Class V, wat voor gevorderden is. Trips zijn er in allerlei maten, maar wie lef heeft kiest voor Lower Grand Canyon als vertrekpunt. Hier zijn de heftigste stroomversnellingen. 

Wie graag wat dobbert en een moment wil nemen om foto’s te maken kan beter opstappen in de Upper Grand Canyon. Om aan te geven hoeveel stroomversnellingen er hier zijn: je kunt ook een week raften. Vraag in het bezoekerscentrum naar de mogelijkheden. 

Tusayan Ruins zijn echte overblijfselen van een klein Anasazi-dorp. De resten zijn door wetenschappers gedateerd op 1.100 na Chr. De Anasazi leefden toen in grote delen van dit gebied. In het bijbehorende museum kun je een glimp opvangen van hoe het leven er hier destijds uit heeft gezien. Het is eigenlijk verplichte kost om te begrijpen hoe de mens met dit natuurgeweld is omgegaan.

De Californische condor is één van de grootste roofvogels ter wereld. Ze kunnen ruim een meter groot worden en hebben opvallend donkerbruine veren. Hun kop is kaal en kan diverse kleuren hebben. Van dieprood tot wit en zwart. Dit is afhankelijk van hun leeftijd. En of het paartijd is of niet. De afgelopen jaren zijn er in deze omgeving ook gefokte dieren uitgezet. 

Die af en toe zwevend in de lucht worden gezien. Let op hoe klein ze lijken in de Grand Canyon, ook al hebben ze een spanwijdte van bijna drie meter. Als je heel veel geluk hebt zie je ze tijdens een wandeling als ze met de vleugels wijd bakkend in de zon zitten.

De ontstaansgeschiedenis is heel bijzonder. Net als op veel plaatsen in de wereld zorgt de stroming van een rivier (in dit geval de Colorado) voor erosie, maar in de Grand Canyon zijn het vooral onweersbuien die het immense landschap creëren.

Zoals dat alleen in Amerika mogelijk is, kun je tot de rand van de Grand Canyon met je auto rijden. Daar waar vroeger een reis van minimaal een dag voor stond. Desondanks maakt dit natuurwonder een ongekend grote indruk als je voor het eerst de diepte in kijkt. En je kunt hier ongekend ver kijken. Kilometers ver. Waar je wel even stil van wordt.

Het is moeilijk voor te stellen hoe dit landschap door de vele eeuwen heen is ontstaan. Pas recent hebben wetenschappers kunnen achterhalen wat de belangrijkste natuurkrachten zijn in de Grand Canyon. Waarbij met name hevige onweersbuien een essentiële rol spelen. Deze zorgen voor extreme overstromingen (die hier flashfloods worden genoemd) die woest huishouden in de kloof. De horizontale lagen zandsteen, leisteen en kalksteen worden ruw ‘gebeeldhouwd’. En dat beeldhouwen gaat hier op een immense schaal. En het gaat continu door.

Door talloze dammen (waaronder de bekende Hoover-dam) is de Colorado-rivier letterlijk ‘ingedamd’ en wordt de waterstroom gereguleerd.

En dan te bedenken dat de Grand Canyon zo’n 300 miljoen jaar geleden een gigantische binnenzee was. Wat je als toerist te zien krijgt is ‘slechts’ materiaal dat zich op de bodem van de zee verzamelde. Volgens geologen kwam de aardkorst in dit gebied zo’n 65 miljoen jaar geleden omhoog; met als resultaat de bergketen van de Rocky Mountains.

Het duurde nog tot zes miljoen jaar geleden alvorens de gevallen sneeuw en regen de eerste laag uitschuurde. Uit onderzoek blijkt dat de rivier inmiddels de ondergelegen (hardere) granietlaag heeft bereikt. De wanden bestaan nog voornamelijk uit zachte zandlagen. Deze worden (ook nu nog) door wind, vorst en zon verder bewerkt. Waardoor het landschap nog steeds verandert. De mens woont hier al eeuwenlang. Restanten van het rijke verleden zijn er nog steeds te vinden.

In de zomermaanden juni, juli en augustus kan het op de bodem van de Grand Canyon tot 43 graden worden en is de kloof een oven. Planten zijn schaars en dieren verkiezen de schaduw. Toeristen zijn er wel massaal, maar blijven bijna allemaal boven op de rand van de kloof.

Wie wil wandelen (van een uur tot meerdere dagen) kan dit het beste doen in september tot en met november, terwijl ook april/mei een goede periode is. Het klimaat is dan goed, terwijl het aantal toeristen (in verhouding) meevalt.

Meer informatie: www.nps.gov/grca